Daily Archives 3 lutego 2013

Miodela, praktyczna forma i pyszne muffinki

3 lutego 2013 Dla domuDodatkiKuchnia  15 komentarzy

Trybuny Amfiteatru Flawiuszów dzielnie dźwigały ciężar tysięcy gapiów, którzy jak zahipnotyzowani wpatrywali się w walczących na śmierć i życie gladiatorów. Nawet ryk przechadzających się po arenie tygrysów wzbudzał mniejsze zainteresowanie od dwóch odzianych w skąpe zbroje mężczyzn. Ulubieniec publiczności, którego twarz schowana była pod srebrnym hełmem w kształcie dzikiego kota, pewny zwycięstwa, nacierał na pozornie niegroźnego przeciwnika. Masywne ciało, niepamiętające już dawnych, jędrnych kształtów, dzierżyło w jednej z rąk imponującą tarczę, w drugiej zaś masywny, bogato zdobiony na rękojeści miecz. I kiedy już miał zadać decydujący cios, wielka brama, strzegąca wejścia do podziemi Koloseum, z impetem obnażyła swoje wnętrze.


Niespodziewany powiew wiatru wzburzył pokrytą grubą warstwą piasku podłogę. Kilka z ziaren trafiło zacnego gladiatora prosto w twarz, oślepiając na chwilę. Moment przewagi wykorzystał jego przeciwnik, który ujrzawszy zbliżający się w jego kierunku złoty rydwan, wzniósł broń swoją ku górze, po czym ruszył, wydając z siebie przerażający okrzyk.


Najpotężniejsza budowla, duma Wiecznego Miasta zadrżała. Srebrne ostrze z trudem przebiło się przez skórzany ochraniacz gladiatora, boleśnie raniąc jego ciało w okolicy pokrytych tłuszczem żeber. Zza trybun słychać było niedowierzanie. Faworyt igrzysk uległ przeciwnikowi. Chociaż przez chwilę próbował utrzymać równowagę, odepchnąć ostrą broń, w końcu padł na kolana. W szczerych oczach, ozdobą których były orzechowe źrenice, prócz bólu pojawiła się również ulga. Uczucie, które po latach walk przyszło niespodziewanie, jak wynik ostatniego starcia. Gladiator ostatkiem sił spojrzał w kierunku zwycięzcy, oczekują na znak Cezara, na jego opuszczony w dół kciuk.


I kiedy wydawało się, że oto nadszedł kres jego wędrówki, nadjechał złoty rydwan. Zanim pokonany zdążył po raz ostatni zaczerpnąć powietrza, jego przeciwnik oddał mu niezamierzony pokłon, okraszony kałużą czystej, pulsującej krwi. To jeden ze szpikulców, przymocowanych do koła pojazdu zadał cios, który w jednej chwili zmienił losy pojedynku…


Czasami marzę o takim ekstra wyposażeniu, które mogłabym zamontować w spacerówce. Nie miałabym wyrzutów sumienia, pozostawiając ślad na karoseriach aut, których właściciele bezmyślnie blokują chodniki, zmuszając tym samym nie tylko mnie, matkę z wózkiem, do przemieszczania się po jezdni. Teraz, kiedy nadeszła odwilż, prócz slalomów między zaparkowanymi na trasach dla pieszych samochodami, muszę jeszcze szukać schronienia przed wjeżdżającymi z impetem w przepełnione błotem kałuże piratami. Jednak nawet oni nie byli w stanie wybić mi z głowy półtoragodzinnej wyprawy do miasta, której celem była nowa cukiernia i moje ukochane ogromne, wilgotne, sycące czekoladowe muffinki.

Teraz cel mojej podróży przeszedł do lamusa. Odkąd mam swoją formę do pieczenia tych przepysznych słodkości nie marzę o zemście na utrudniających mi spacery kierowcach ;)

DSC_0168

Czytaj dalej