Kupujecie czasami zabawki, które są bardziej dostosowane do Waszych preferencji niż oczekiwań i pragnień dziecka? Ostatnio zdarza mi się to nagminnie. I nie miejcie mi za złe, jeśli zechcę się z tego wytłumaczyć. Jak mogłabym się skarcić za nabycie rzeczy, która ewidentnie przypadnie do gustu mojej córce? Nawet jeśli to ja będę z niej miała większą radochę.

Kojarzycie Chińczyka? Ta kultowa planszówka w latach 90. miała rywala w osławionym Monopoly (Eurobiznesie). Albo kupowaliśmy i handlowaliśmy ziemią i posiadłościami, albo próbowaliśmy doprowadzić kolorowe pionki do swoich domków.

Pomysłodawca Pingwinów na Antarktydzie sięgnął po sprawdzony patent, urozmaicił go o ciekawe innowacje, czym zasłużył na pochwałę.

Zagracie z nami?

Wspomnianą zabawkę zakupiłam w Pepco za niecałe 30zł. Ostatnio widziałam ją na półkach tego sklepu, więc istnieje spora szansa na to, że jeśli spodoba Wam się ta koncepcja, będziecie mogli ją nabyć, chociażby z myślą o świątecznym podarunku.

Kolorowe pudełko zawiera wizualizację zawartości. Nabywca dostrzega zatem potencjalne możliwości gry oraz ma podgląd najważniejszego elementu. Wedle producenta Pingwiny na Antarktydzie przeznaczone są dla maksymalnie 4 graczy, rozgrywających w tym samym czasie emocjonującą partyjkę. Zaleca się, by każdy z nich miał ukończone 4 lata. Zważywszy na małe elementy (w szczególności pingwiny), istnieje ryzyko połknięcia pionków.

Aby przystąpić do zabawy musicie przygotować planszę. Jakże odbiega ona od znanego pierwowzoru. Przede wszystkim nie jest płaskim, jednowymiarowym kartonem. Ta mroźna wersja składa się z przestrzennych kondygnacji.

Waszą uwagę zapewne zwrócą 4 mosty, solidnie wykonane z trwałego, grubego plastiku. Pomalowano je miętową farbą, która nie odpryskuje i pachnie neutralnie. Wspomniane mosty zawierają ukryte zapadnie. Możecie je uruchomić, wówczas pionek, który stanie na takim polu wpadnie do dziury i wyląduje w przeręblu. Jeśli chcecie oszczędzić zawodnikom kąpieli w zimnej wodzie, wystarczy przesunąć wyłącznik pułapki, by można było bezpiecznie ominąć przeszkodę.

Pola, po których poruszają się pingwiny, na pierwszy rzut oka sprawiają wrażenie stabilnych. Jednak zwróćcie uwagę na anatomię pingwinów, by zauważyć, że nawet takie okrągłe ,,barierki” nie uchronią pionków przed wywrotką.

Kolejną innowację stanowi kostka, do której dostęp chroniony jest przez ,,szklaną” kopułę. Plastikowa osłonka stanowi ciekawy element gry. Aby wprawić sześcian w ruch, należy energicznie uderzać palcami w kopułę. Niestety, prawdopodobieństwo wyrzucenia ,,szóstki”, która wedle zaleceń pomysłodawcy gry, gwarantuje rozpoczęcie zabawy, jest bardzo niskie. Kostka ,,żyje własnym życiem”, nie współpracuje z graczem. Intensywne szturchanie osłonki może spowodować problemy, a mianowicie rozsypanie pionków, co uniemożliwia dalszą zabawę.

Przyjrzyjcie się nietypowym pionkom. Te sympatyczne pingwinki złożone zostały z dwóch części. Nawet dziecko poradzi sobie z tym zadaniem. Powiem Wam w sekrecie, że wielokrotnie dawałyśmy z Nadią popalić pingwinom podczas gry i nadal prezentują się okazale. Nie doznały żadnego uszczerbku na wyglądzie I niech tak pozostanie.

Pingwinków łącznie jest 16- po 4 z każdego koloru (biało-czerwone, biało-żółte, biało-niebieskie oraz biało-zielone). Są niewielkich rozmiarów, mieszczą się w dłoni. Nie mają stabilnych podstaw. Ich ,,stopy” zostały zastąpione wypustką w kształcie połówki kuli.

REGUŁY

Wedle zaleceń producenta gracze powinni poruszać się pionkami zgodnie z ruchami wskazówek zegara. Należy wyprowadzić z bazy wszystkie pingwiny, obejść dookoła planszę i umieścić w domkach wszystkie pionki. Kto zrobi to pierwszy- ten wygrywa. Przewidziany czas rundy- od 15 do 20 minut.

Jednak, jak wiadomo, zasady są po to, aby naginać je wedle własnych potrzeb. Jak je obchodzimy?

Przede wszystkim korzystamy z tradycyjnej, pochodzącej z innej gry kostki. Gdybyśmy stosowały się do reguł producenta, rozgrywka mogłaby trwać cały dzień, a my albo byśmy skapitulowały, albo poirytowane, schowały grę na dno szafy.

Kolejnym odstępstwem jest porzucenie osławionej szóstki (a nawet jedynki), która rozpoczynała wędrówkę pionka po planszy. Startujemy po wyrzucenie dowolnej liczby oczek.

Dopuszczamy taką możliwość, by na jednym polu ustawione były dwa pionki (jeden nasz, drugi przeciwnika). Chociaż barierki uniemożliwiają jednoczesne przechowywanie obu pingwinów, jeden z nich leży obok danego pola.

Wyprowadzamy kilka pionków z bazy. Nie czekamy aż jeden wykona spacer po Antarktydzie i zawita do domu. Dzięki temu możemy decydować, który z pingwinów wykonuje ruch (jeśli dwa, lub więcej znajduje się na polu gry). Ma to ogromne znaczenie w kryzysowych sytuacjach, kiedy jednemu ze zwierzaków grozi kąpiel w przeręblu.

Reasumując, zakup gry jest dobrą inwestycją. Jeśli zależy Wam na zabawce, która pozytywnie wpływa na rozwój dziecka, nie będziecie rozczarowani. Pingwiny na Antarktydzie wzbudzają wiele emocji, ale nie odwołują się do przemocy (co jest często spotykane w grach komputerowych), uczą zdrowej rywalizacji, wprowadzania i respektowania określonych zasad. Są grą zespołową, więc dziecko, uczestniczące w rozgrywce, nabywa umiejętności społecznych. Ponadto, jeśli Wasza pociecha uczy się liczyć, obcowanie z kostką przyniesie właściwe rezultaty. Chyba nie muszę podkreślać, że dzięki takim zabawom rodzina może wspólnie spędzić czas, co cementuje więzi.

Gorąco polecam!

Pingwiny na Antarktydzie

Producent: Funville

Importer: Pepco

Gra dla 2-4 graczy

Wiek: 4+

WIDEO RECENZJA

li_lia

W październiku 2010r. zostałam mamą. Od tamtej pory godzę domowe i macierzyńskie obowiązki ze swoją pasją- pisaniem. Klawiatura jest moją najlepszą przyjaciółką. Piszę, ponieważ czuję potrzebę okiełznania myśli za pomocą liter.

• E-mail
|
• Więcej postów (1459)