Nowy rok (przed)szkolny na dobre zawitał w naszej świadomości. Nadia rozpoczęła naukę w pierwszej klasie, ja zaś przywitałam nową grupę przedszkolaków. Moi zerówkowicze reprezentują zróżnicowany poziom wiedzy i umiejętności, ale jak wiecie, lubię wyzwania.

Ponieważ moi podopieczni wręcz domagali się kolejnych, pozaprogramowych zajęć, postanowiłam wznowić kurs chemiczno-fizyczno-przyrodniczy. Przygodę z doświadczeniami rozpoczęliśmy od octowych bąbelków.

Przygotowując kolejną naukową zabawę, przyświecał mi głównie jeden cel- mianowicie zaangażowanie wszystkich starszaków we wspomniane przedsięwzięcie. Minimalna ilość teorii i jak najwięcej empirii- tego mogły spodziewać się dzieci. Jak było w rzeczywistości?

Na początku rozmawialiśmy o komponentach, które wykorzystujemy w kuchni. Dzieci pod moją baczną opieką poznały zapach octu, omówiliśmy jego właściwości oraz zastosowanie. To samo uczyniliśmy z olejem i sodą.  Na końcu zaś wyjaśniłam zasadę działania pipety, porównując ją ze strzykawką.

NIEZBĘDNE PRODUKTY:

- 3 kubeczki

- ocet (ok. 1/4 szklanki)

- 2 szklanki oleju

- słoik

- farby w 3 kolorach

- opakowanie sody oczyszczonej

- pipeta.

Na dno wysokiego słoika wsypaliśmy sodę. Następnie poprosiłam wybrane dziecko, by zalało biały proszek olejem.

Trójce zerówkowiczów wręczyłam pędzelki oraz kubeczki z wyciśniętymi farbami (równie dobrze mogły to być barwniki spożywcze). Do każdego z nich wlałam niewielką ilość octu. Dzieci wymieszały z sobą obie substancje.

Ustawiłam słoik w widocznym miejscu. Następnie poprosiłam, aby dzieci po kolei wkrapiały za pomocą pipety octowe barwniki do oleju. Z zainteresowaniem obserwowały, jak kolorowe bąbelki najpierw opadały na dno naczynia, odbijając się o wyściółkę z sody, a następnie unosiły się z powrotem ku górze. Odnotowaliśmy, iż powyższa czynność nie była jednorazowa. ,,Kuleczki” kilkukrotnie odbywały podobną drogę. Soda z octem wytworzyła dwutlenek węgla odpowiedzialny za powyższą reakcję.

Wykorzystując trzy kolory (żółty, czerwony i niebieski) stworzyliśmy dodatkowe barwy. Ten eksperyment również wzbudził pozytywne emocje.

Zobaczcie film, prezentujący efekt naszego eksperymentu:

li_lia

W październiku 2010r. zostałam mamą. Od tamtej pory godzę domowe i macierzyńskie obowiązki ze swoją pasją- pisaniem. Klawiatura jest moją najlepszą przyjaciółką. Piszę, ponieważ czuję potrzebę okiełznania myśli za pomocą liter.

• E-mail
|
• Więcej postów (1459)