Pokiereszowany przez los. Skreślony na samym starcie. Naznaczony piętnem nieodpowiedzialnej matki.

Obłąkany artysta.

Wizjoner.

Łącznik pomiędzy światem zmarłych i żywych.

Oto Mojżesz Wright, jednostka jednocześnie łaknąca miłości oraz akceptacji i odpychająca wszelkie przejawy troski, zaangażowania.

Niczym biblijny imiennik rozdziela wzburzoną wodę podświadomości na dwie połowy, umożliwiając przejście duszom, niemogącym zaznać spokoju. Za pomocą płótna i farb utrwala cudzą przeszłość. Przynosi ukojenie, przyczynia się do zaakceptowania straty.

Co uczyni, gdy przyjdzie mu zmierzyć się z duchem własnego dziecka?

W literackim kotle Amy Harmon uwarzyła zróżnicowaną (pod wieloma względami) strawę. Bazując na paranormalnym filarze, dodała sporą ilość trudnej, zakazanej miłości. Nie omieszkała sięgnąć po kryminalne kąski, nadając całości aromat rodzinnego dramatu.

Historia, rozgrywająca się w rodzinnych stronach autorki, odzwierciedla realia Teksasu. Wszechobecne konie przekraczają ramy hodowlanych zwierząt, urastając do rangi symboli. Dzięki nim ludzie odzyskują psychiczną równowagę, uzewnętrzniają uczucia, realizują pasje. Wypełniona sianem stodoła staje się świadkiem nastoletnich igraszek, kowbojskie buty, luźno spleciony warkocz i opinający ciało jeans, działają na zmysły intensywniej od czerwonych szpilek, kusych, modnych sukienek, zaprojektowanych przez światowej sławy persony. Tutaj strzegący prawa szeryf ma na sumieniu więcej od ulicznego rzezimieszka.

Mojżesz, z racji swego pochodzenia i nadnaturalnych umiejętności, został wyklęty przez społeczeństwo. Georgia, jako jedna z nielicznych, odnajduje w nim dobro. Oboje są silni, uparcie broniący swych praw. Jednakże miłość nie zważa  ani na kolor skóry czy też na rozsądek.

Romans, nad którym ewidentnie ciąży fatum, zostaje przerwany w najmniej przewidywanym momencie. Tragedia goni kolejny dramat. Próba ugaszenia pragnienia okazuje się brzemienna w skutkach. Czy dwójka niedojrzałych emocjonalnie dzieciaków zdoła ułożyć sobie życie? Czy spotkanie po latach zachwieje w miarę solidnymi filarami ich osobowości?

Zaiste urzekł mnie styl wypowiedzi autorki, a w szczególności język tytułowego bohatera. Mojżesz nie szczędził słów, by opisać stan umysłu i rozterki serca. Jego przemyślenia są hołdem, złożonym pod pomnikiem Erudycji. Zdecydowanie podkreślają wyjątkowość jednostki. Magia powieści tkwi w umiejętnościach Mojżesza oraz w sposobie, za pomocą którego przybliża on odbiorcy książki swe ,,moce”. Tego samego nie mogę napisać o Georgie, dziewczynie, dla której życiowe możliwości ograniczają się do pracy na farmie rodziców. Nie jest ona ani inteligentna, ani obdarzona jakimkolwiek talentem. Ma miłą dla oka aparycję, która kłoci się z feministycznym nastawieniem. Mimo swej przeciętności staje się obiektem zainteresowania Mojżesza.

Powieść Amy Harmon ocieka bólem. Czytelnik intensywnie odczuwa tragizm wielu sytuacji i autentycznie współczuje bohaterom. Pesymistyczny nastrój współgra z odbijającymi się głośnym echem zbrodniami. Czyhający za rogiem stodoły zabójca schodzi jednak na dalszy plan, nie stanowi priorytetu. Co jednak nie zmienia faktu, iż jego obecność jest odczuwalna i nie bez znaczenia dla tej historii.

Nie można pobieżnie zapoznać się z treścią lektury, bowiem Prawo Mojżesza aktywizuje do czynnego przeżywania perypetii bohaterów, do towarzyszenia im zarówno w tych nielicznych dobrych chwilach, jak i w momentach, które wywracają ich życia do góry nogami. Choć nie mogę jej nazwać ,,przyjemną”, to z całą pewnością zaliczę ją do grona ,,koniecznych do przeczytania”.

Prawo Mojżesza (The Law Of Moses)

Amy Harmon

Gliwice 2016

Editio, Wydawnictwo Helion

Półka: książka pochodzi z mojej prywatnej kolekcji, nie została przekazana w ramach współpracy

li_lia

W październiku 2010r. zostałam mamą. Od tamtej pory godzę domowe i macierzyńskie obowiązki ze swoją pasją- pisaniem. Klawiatura jest moją najlepszą przyjaciółką. Piszę, ponieważ czuję potrzebę okiełznania myśli za pomocą liter.

• E-mail
|
• Więcej postów (1459)