Staram się nie oceniać autora przez pryzmat jego życia osobistego. Dystansuję się wobec tego, jakim jest człowiekiem, czy ciążą mu na sumieniu liczne przewinienia. Lecz czasami trudno jest zachwycać się literackimi umiejętnościami, doświadczeniem, wyjątkową treścią książek, kiedy docieram do informacji, stawiających danego pisarza w niekorzystnym świetle.

Dlatego też bez komentarza pozostawię doniesienia, wedle których Adam Wajrak na łamach popularnej gazety, opublikował artykuły sponsorowane przez Ministerstwo Środowiska. Nie odniosę się również do zarzutów pod adresem przyrodnika, wypowiedzianych przez pracownika nadleśnictwa, z którym ucięłam sobie pogawędkę na temat wilków, zamieszkujących okolice toruńskiego poligonu.

Za to opowiem Wam o lekturze, przybliżającej czytelnikom życie leśnych drapieżników.

Nie wiem kiedy rozpoczęła się moja fascynacja wilkami. Być może zawdzięczam ją zasłyszanej w dzieciństwie opowieści o Czerwonym Kapturku. W każdym razie jeden z dzikich, włochatych ssaków zdobi moje przedramię, a niebawem dołączy do niego kolejny członek watahy.

Ostatnia książka Adama Wajraka stanowi zapis kilkuletniej obserwacji wilków i jak sam autor przyznaje, obcowanie z leśnymi drapieżnikami było największą przygodą w jego dotychczasowym życiu.

Z jednej strony Wilki składają się ze wspomnień Przyjaciela Puszczy Białowieskiej. Z podanych informacji możemy poznać szczegóły związku przyrodnika z Nurią Selva Fernandez. Autor omawianej publikacji zdradził dotąd skrywane tajemnice, dotyczące Antonii, jego psa-tropiciela. Lecz w głównej mierze Wilki stanowią dla laika cenne źródło wiedzy na temat przedstawicieli rodziny psowatych.

Bez względu na to czy bohaterem danej opowieści jest Canis lupus (wilk szary) czy Canis Rufus (wilk rudy) Adam Wajrak niestrudzenie szuka tropów, pokonuje polską granicę, by u wschodnich sąsiadów odnaleźć wilczą norę i ocalić od pewnej śmierci potomstwo wspomnianych zwierzaków.

NIE TAKI WILK STRASZNY JAK GO MALUJĄ

Ciekawe dopełnienie reportażu stanowią historyczne wzmianki, dzięki którym możemy zapoznać się z relacją, jaka łączyła przedstawicieli minionych epok z leśnymi drapieżnikami, wzbogaconą o konkretne przykłady.

Honorowy Obywatel Rzeczypospolitej Ptasiej przybliża czytelnikowi zasady, panujące w watasze. Opowiada o wewnętrznej hierarchii, sposobach wilczej komunikacjach, ujawnia największe zagrożenia dla włochatych ssaków, a także źródła dręczącego ich niepokoju. Zwraca uwagę na podstawę wilczej diety, opisuje polowania na leśną zwierzynę, a także macierzyńskie zwyczaje wader.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (w 2014r.), mieszkaniec Teremisek oswaja ludzi z wciąż aktualnym wizerunkiem krwiożerczego mordercy, symbolu zła, ukazując rolę wilka w ekosystemie.

Wajrak lojalnie uprzedził czytelników, iż jego książka zawiera drastyczne opisy, a także zapadające w pamięci zdjęcia. Autor nie stronił od uwiecznienia na papierze przypadków, w których kłusownicy znęcają się nad wilkami, skazując je na powolną, bolesną śmierć. Na fotografiach uwiecznił czworonożne ofiary. Opowiedział również o kilku znanych osobnikach- sławnym Kazanie, jego bracie Wikim, a także dzielnej samicy, partnerce samca alfa i jej drastycznie przerwanej egzystencji. Nie było to z jego strony bezdusznym działaniem, czy celowym wywołaniem szoku w odbiorcach tekstu.

Przyrodnik nie ukrywał fascynacji, jaką wywoływały w nim wilki. Odnosił się do nich z szacunkiem, przejmował problemami zdrowotnymi, śledził losy czworonożnych rodzin. Bez owijania w bawełnę wypowiadał się na temat ludzkiej głupoty, wyrachowania, a także o tym, jak dzikie zwierzęta stały się źródłem dodatkowego zarobku dla mieszkańców Puszczy Białowieskiej.

Obrońca Doliny Rospudy ewidentnie zaangażował się w wilczy projekt. Poświęcił wiele lat na obserwację wspomnianych zwierząt, a w swych wypowiedziach przytoczył argumenty, dzięki którym dla czytelnika jest wiarygodnym źródłem informacji. Nie bawił się w niszczyciela mitów- w racjonalny sposób starał się uzmysłowić odbiorcy tekstu skąd wzięło się przekonanie o negatywnej, zasługującej na potępienie, naturze zwierzaków i w jaki sposób można zmienić stosunek ludzi do leśnych drapieżników.

Opowieść Wajraka o wilkach jest świadectwem przenikania się dwóch odmiennych światów. Bez głębszej analizy lektury można wyczuć pasję, chęć zrozumienia wilczych obyczajów i oswojenia lęku dwunożnych istot. W tekście pojawiają się nazwiska cenionych badaczy, a także informacje o pozostałych mieszkańcach lasów.

Niezwykłe fotografie uchwyciły biegnącą zwierzynę, skradającą się watahę, bagienne królestwo Białorusi i przede wszystkim ukazały wędrującego po rodzimej puszczy autora książki.

Wajrakowskie Wilki stanowią wstęp do analizy życia drapieżnych ssaków. Od lektury omawianej publikacji można rozpocząć niezwykłą przygodę, której idealne uzupełnienie stanowiłoby spotkanie z czworonogami. Oczywiście w towarzystwie doświadczonego badacza i przyrodnika.

Wilki

Adam Wajrak

Warszawa 2015

Wydawnictwo Agora

Półka: książka pochodzi z moich prywatnych zbiorów, nie została przekazana w ramach współpracy

li_lia

W październiku 2010r. zostałam mamą. Od tamtej pory godzę domowe i macierzyńskie obowiązki ze swoją pasją- pisaniem. Klawiatura jest moją najlepszą przyjaciółką. Piszę, ponieważ czuję potrzebę okiełznania myśli za pomocą liter.

• E-mail
|
• Więcej postów (1459)