Dawno, dawno temu inspirację do wykonania kolejnej słodkości znalazłam na Zszywce. Jako pierwsza z moich znajomych chmurki w galaretce wykonała autorka bloga Ósmy kolor tęczy. Wówczas Małgosia określiła ten deser mianem ,,Nieba w gębie”. Mnie wystarczyła nazwa galaretki, aby przechrzcić go na Blue curacao heaven. Jedno jest pewne- to nie właściwy dobór słów, a smak charakterystyczny dla tej prostej w wykonaniu, a jakże pysznej i efektownej przekąski, odgrywa największe znaczenie.

Jeszcze nigdy galaretka tak bardzo nie przypadła do gustu mojemu podniebieniu. Zaskakujące, choć może i banalne połączenie dwóch kluczowych składników, pozwoliło mi stworzyć kawałek błękitnego nieba pokrytego puszystymi chmurami. I ten mój wycinek niebieskiej kopuły, którą upchnęłam w przezroczystej szklance, skutecznie poprawił humor, ciesząc oczy i oczywiście żołądek

Kiedy poszukiwałam błękitnej galaretki, panie sprzedawczynie obdarzały mnie pełnym ironii uśmiechem. Zapewne sądziły, iż mają do czynienia z kolejną nawiedzoną mamuśką, która faszeruje swoją pociechę kolorową chemią. Wreszcie, po wielu eskapadach do wszelakich marketów i dyskontów, na półkach jednego z nich całkiem przypadkiem ujrzałam obiekt moich westchnień. Kolejny raz utwierdziłam się w przekonaniu, iż stwierdzenie ,,Nie szukaj szczęścia. Samo cię znajdzie” wcale nie jest bezpodstawną mrzonką spłodzoną przez optymistów.

Moje blue curacao heaven w pierwszej fazie posiadało gorzki, charakterystyczny dla trunku, od którego zaczerpnęło nazwę, posmak. Jednakże już po zastygnięciu, po połączeniu ze śmietaną, udało mi się uzyskać zaskakujący rezultat.

* moja inspiracja

Składniki na 2 porcje:

- 2 błękitne galaretki

- 500 ml gorącej wody

- 200ml śmietany (co prawda potrzebowałam jej znacznie mniej, ale resztę przeznaczyłam na przekąskę)

- opakowanie Śnieżki (wersja klasyczna, do przygotowania z mlekiem)

- 2 duże szklanki

Galaretki rozpuściłam w gorącej wodzie. Pozwoliłam im przestygnąć, a w tak zwanym międzyczasie ubiłam na sztywno śmietanę ze sproszkowaną Śnieżką. Dzięki temu uzyskałam puszystą, ale jednocześnie gęstą masę.

Na dno szklanek wylałam niewielką ilość zimnej galaretki, następnie oba naczynia włożyłam do zamrażalnika na kilka minut. Kiedy błękitna warstwa zaczynała tężeć, dodałam do niej sporą łyżkę śmietany i uformowałam z niej chmurkę. Niebiańską biel zalałam odrobiną galaretki i ponownie schowałam do zamrażalnika. Czynność powtarzałam dopóki starczyło mi obu składników.

Możecie całkowicie przykryć chmurki galaretką, albo jak ja pozwolić im wystawać ze szklanki.

Jak smakuje niebiesko-biały deser? Fenomenalnie! Łyżka przebijająca się przez zimną galaretkę, zachłannie próbuje odnaleźć puszystą niespodziankę. Kubki smakowe szalały z radości, otrzymując naprzemienną dawkę zimnego błękitu, o nutkach na pograniczu goryczki i kwaśnych cytrusów. Słodycz śmietany momentalnie zmieniała ówcześnie uzyskany efekt. Coś niesamowitego!

Żałuję, że kupiłam tylko dwie niebieskie galaretki. Następnym razem zaopatrzę się w większą ilość. Nie wyobrażam sobie, abym mogła wykonać tę niebiańska przekąskę w innym kolorze.

A jeśli już o niebie mowa, podczas konsumpcji deseru wsłuchiwałam się w stary, trochę kiczowaty przebój Christiana Wunderlicha, przypominającego Nicka z Backstreet Boys

li_lia

W październiku 2010r. zostałam mamą. Od tamtej pory godzę domowe i macierzyńskie obowiązki ze swoją pasją- pisaniem. Klawiatura jest moją najlepszą przyjaciółką. Piszę, ponieważ czuję potrzebę okiełznania myśli za pomocą liter.

• E-mail
|
• Więcej postów (1459)