Zły dotyk pozostawia po sobie trwałe ślady, niechciane pamiątki, poczucie wstydu, żalu oraz krzywdy, której nie da się opisać słowami, aby choć w części oddać jej istotę. Mózg człowieka potrafi wyprzeć negatywne wspomnienia, jednak przeżycia z przeszłości odbijają się głośnym echem…

Nastoletnia Sky doświadczyła bólu po śmierci matki, drastycznej zmiany otoczenia, związanej z prawdopodobnym porzuceniem przez ojca oraz adopcją. Choć mogłoby się wydawać, że jest przeciętną, współczesną Amerykanką, nie uczęszcza do szkoły, żyje w domu pozbawionym technicznych nowinek, udogodnień w postaci telewizora, komputera, a nawet telefonu komórkowego. Jednak w zachowaniu dziewczyny jest coś niepokojącego.

Bohaterka książki Colleen Hoover nie stroni od przeciwnej płci, wręcz zmienia partnerów, jak przysłowiowe rękawiczki. Aczkolwiek żaden z nich nie potrafi wzbudzić w dziewczynie emocji, typowych dla stanu zakochania, towarzyszących intymnym chwilom. Sky nie wie czym jest miłość, pożądanie, rozkosz płynąca z obcowania z drugą połówką. Kto pozbawił ją uczuć? Dlaczego nie potrafi nawiązać głębszej relacji z żadnym z chłopców? I wreszcie co jest przyczyną izolowania dziewczyny od świata, czego dopuściła się jej przybrana matka?

Spotkanie Deana Holdera przyczynia się do zrewolucjonizowania życia nastolatki. Ten młody mężczyzna, cieszący się złą sławą wśród lokalnej społeczności, postanawia przywrócić Sky nie tylko uczucia, ale również… wspomnienia. Dwójkę bohaterów łączy bowiem przeszłość i pewien charakterystyczny tatuaż z przesłaniem.

Cóż to za nieprawdopodobna historia! Pełno w niej niedomówień insynuacji, ale i wskazówek, prowadzących do rozwiązania niejednej zagadki. I choć momentami wydawało mi się, że autorka przesadziła z serwowaniem kolejnych wrażeń, coraz bardziej zaskakujących i przygnębiających informacji, nie sposób oderwać się od lektury, porzucić w połowie przerwane zdanie, wymazać z pamięci, przejść obojętnie i wrócić do rzeczywistości. W tej opowieści nie ma miejsca na przypadkowe zdarzenia, sztuczne dialogi czy wymuszone sytuacje. Colleen Hoover zręcznie włada klawiaturą, przelewając na papier świetnie skonstruowany, mocny kawałek prozy, uderzającej w najczulsze punkty duszy czytelnika.

Utworowi Hopeless z całą pewnością nie można zarzucić, że jest banalny, przewidywalny, czy napisany z myślą o niedojrzałym emocjonalnie odbiorcy. Książka porusza tak wiele istotnych kwestii począwszy od pierwszej miłości, odpowiedzialności za drugiego człowieka, porwaniu na pedofilii skończywszy. Pierwszym strzałem w dziesiątkę było obsadzenie Sky w roli narratora. Gdyby zamiast niej pojawił się ktoś wszechwiedzący, albo stojący z boku, niezaangażowany w historię obserwator, nie dane byłoby mi przeżyć tego, co doświadczyła bohaterka. Chociaż domyślałam się zakończenia niektórych wątków, w większości przypadków błądziłam po omacku, doznawałam szoku, odkrywając kolejne karty, poznając prawdę o dzieciństwie wykreowanej przez Hoover postaci.

Czytając Hopeless nie można odciąć się od głównej bohaterki, traktować Sky wyłącznie w kategorii literackiego tworu. Wręcz należy się zaangażować w to, co robi, mówi, co myśli, całą sobą przeżywać jej ,,przygody”. Jeśli w trakcie lektury doświadczycie targającego nią bólu, rozczarowania, szoku, przerażenia, euforii, pragnienia i zaskakująco dojrzałej miłości, doznacie uczucia prawdziwego oczyszczenia- katharsis.

Napisać o książce Hoover, że jest wspaniała, to jak stwierdzić, że tort bezowy jest pyszny. Zacieram dłonie na samą myśl o tym, iż już niebawem do domowej biblioteczki dołączy kolejny utwór wspomnianej pisarki i będzie to ta sama historia opowiedziana z perspektywy Deana Holdera, chłopca dorastającego w poczuciu winy, mężczyzny noszącego pozornie beznadziejny tatuaż… Nie mogę się już doczekać, a Wy?

P.S.

Zainspirowana przez Ilonę z bloga Kreatywnym Okiem postanowiłam przystąpić do wyzwania Tydzień z książką. Korzystając z poniższego odnośnika możecie zasięgnąć informacji dotyczących projektu KLIK. Mam nadzieję, że dołączycie do zabawy.

Hopeless

Colleen Hoover

Kraków 2014

Wydawnictwo Otwarte

Półka: książka zakupiona, nie została przekazana w ramach recenzenckiej współpracy

li_lia

W październiku 2010r. zostałam mamą. Od tamtej pory godzę domowe i macierzyńskie obowiązki ze swoją pasją- pisaniem. Klawiatura jest moją najlepszą przyjaciółką. Piszę, ponieważ czuję potrzebę okiełznania myśli za pomocą liter.

• E-mail
|
• Więcej postów (1459)