Madeline zdecydowanie zasługuje na miano ewenementu. Wiedzie żywot zdyscyplinowanej, nad wiek inteligentnej, ciekawej świata młodej kobiety. Nie doświadczyła dotąd ekscytacji, związanej z pierwszą miłością, nikt nie złamał jej serca, nie zawiódł oczekiwań.

Powyższy stan wynika z faktu, iż główna bohaterka Ponad wszystko wiedzie żywot w hermetycznie szczelnym środowisku, zamknięta w rodzinnym domu, bez możliwości wystawienia skóry na działanie promieni słonecznych, podmuchu wiatru czy kropel deszczu.

Madeline boryka się ze skutkami tajemniczej choroby, przez znawców określanej jako SCID, skazującej ją na bezwzględną izolację.

I choć mogłoby się wdawać, że poukładana rzeczywistość nastolatki, stała się akceptowalna, pewnego dnia idealny porządek zostanie zburzony przez intrygującego sąsiada.

Czy fascynacja, mająca swe źródło w empatii, przyjaźni oraz młodzieńczym porywie serca, okaże się katalizatorem niespodziewanych działań?

Czy stojąca u progu dojrzałości dziewczyna zaryzykuje własne zdrowie, by stanąć w obronie drugiego człowieka?

A może to, co Madeline przyjmowała za oczywiste, niepodważalne i słuszne, odkryje swe prawdziwe, dramatyczne oblicze?

Jest taka nić porozumienia, która łączy autorkę z odbiorcą utworu. To dzięki zbudowanemu poczuciu zaufania, które okazuje się solidną opoką, utrwalony na papierze tekst zaczyna tętnić życiem. Ożywa dom, będący septyczną twierdzą, zadziwiający sztuczną oranżerią, wprawiający w osłupienie zaawansowaną aparaturą. Płaskie postaci zyskują wielowymiarowość, są namacalne, a ich problemy autentyczne. Mimo nikłego prawdopodobieństwa trafienia na identyczny przypadek, mimo pozornej absurdalności sytuacji. Madeline, jej mama, opiekunka, sąsiadująca naprzeciwko rodzina, są bohaterami z krwi i kości, na temat których można wyrobić sobie konkretną opinię.

Maddie, pomimo nieprzeciętnej inteligencji, zachowuje cechy prawdziwej nastolatki. Książka staje się miejscem osobistych wyznań, zapisków, prowadzonej medycznej dokumentacji, a także korespondencji. Na kartach powieści pojawiają się obrazki, odpowiedniki potwierdzeń płatności kartą, bilety lotnicze. Wzbogacają treść, czyniąc ją wyjątkową, nieszablonową, ciekawą.

Autorka niespiesznie zmienia atmosferę. Najpierw przyzwyczaja odbiorcę książki do pewnych wartości, ustaleń, następnie zaś wprowadza elementy zaskoczenia, by w kulminacyjnym punkcie dokonać rewolucji. I chociaż można odczytać jej intencje, przewidzieć pewne kwestie, to, w jaki sposób zachowa się Maddy pozostaje zagadką, którą aż chce się rozwiązać i wyjaśnić.

Nicoli Yoon należą się słowa uznania za sposób prowadzenia narracji, koncept i wykonanie planu. W Ponad wszystko czytelnik musi się zmierzyć z agresją, przemocą domową, wyobcowaniem, pragnieniem akceptacji oraz chorobliwym lękiem o życie najbliższych. Bowiem w pewnym momencie to nie Madeline, a jej matka przechwytuje pałeczkę, wysuwa się na prowadzenie, skupia uwagę, swym zachowaniem zmuszając do komentarza.

Być może my, dorośli, nie jesteśmy zdolni do przeżywania miłości całym ciałem, każdym nerwem, mięśniem i atomem. Może jest to domena nastolatków, balansujących nad przepaścią własnych pragnień i wyobrażeń. Są zdolni do podjęcia ryzyka i nie wynika to z braku wiedzy, z niemożności przewidywania konsekwencji. Olly obawiał się, że jego ukochana nie miała wyboru, innych perspektyw i porównania, że zachłysnęła się nim, pozbawiona możliwości. Ona tymczasem PONAD WSZYSTKO pragnęła żyć, tak, jakby każdy dzień byłby jej ostatnim.

Niestandardowe love story, które przypadnie czytelnikom bez względu na wskaźnik rocznika. Gorąco zachęcam do zapoznania się z lekturą.

Ponad Wszystko (Everything, Everything)

Nicola Yoon

Przekład: Donata Olejnik

Ilustracje: David Yoon

Wydawnictwo Dolnośląskie (Publicat S.A.)

Poznań 2016

Półka: książka pochodzi z mojej prywatnej kolekcji, nie została przekazana w ramach współpracy

li_lia

W październiku 2010r. zostałam mamą. Od tamtej pory godzę domowe i macierzyńskie obowiązki ze swoją pasją- pisaniem. Klawiatura jest moją najlepszą przyjaciółką. Piszę, ponieważ czuję potrzebę okiełznania myśli za pomocą liter.

• E-mail
|
• Więcej postów (1459)