Wymyśliłam Cię (41/2017)

2 września 2017 Książka  Brak komentarzy

Schizofrenio, przyjaciółko moja! Sprawiasz, że świat staje się bogatszy, bardziej wyrazisty i namacalny. Zacierasz granice pomiędzy jawą a snem, obdarzasz bronią, dzięki której staczam bitwy z codziennością.

Mój oręż tworzą niestabilne emocje oraz plastyczna wyobraźnia. To przez nie możliwe do okiełznania lęki, urastają do rangi potężnych problemów, zaś ludzie przywdziewają maski śmiertelnych wrogów.

Wyróżniasz mnie na tle społeczeństwa. Sprawiasz, że jestem częścią teorii spiskowej. Podsycasz moje paranoje. Pozwalasz odrodzić się spopielonemu feniksowi, wyostrzasz zmysły, napędzasz energią. Usuwasz mi grunt spod nóg. Przez ciebie nie mogę oddychać pełną piersią.

 Wymyśliłam Cię Francesca Zappia

Taką opowieść można snuć w nieskończoność. Zgrabnie dobrane słowa nabierają realnych kształtów, karmiąc wyobraźnię przejmującymi obrazami. Przy zachowaniu dotychczasowego poziomu, nie istnieje ryzyko zadławienia się literackim daniem. Jest ono wykwintne, a jego walory na długo pozostają w pamięci.

Wydaje mi się, że wyłącznie osoby, które miały do czynienia ze schizofrenią, potrafią trafnie ująć jej istotę. Nie wiem czy Francesca Zappia doświadczyła owej choroby, lub dokonała wnikliwej analizy konkretnego ,,przypadku”, aczkolwiek jestem przekonana, iż tylko dzięki bacznej obserwacji, tudzież osobistym przeżyciom,  jej tekst nabrał autentyczności.

Nastoletnia bohaterka Wymyśliłam cię, na skutek kary, zostaje przeniesiona do nowej szkoły. W placówce oświaty natrafia na rówieśnika, który wydaje się być jej przyjacielem z dzieciństwa. Sęk w tym, iż Alex do końca nie wie czy zdarzenie z przeszłości naprawdę miało miejsce czy wręcz przeciwnie, było wytworem jej wyobraźni. Rozwiązując zagadkę, dziewczyna podejmuje próby odnalezienia się w nowej społeczności, popadając w różne tarapaty.

Na pierwszy rzut oka streszczenie fabuły nie zachęca do wnikliwej lektury. Na szczęście to tylko pozory. Czytelnik błyskawicznie staje się więźniem umysłu bystrej, oczytanej, strzelającej ciętymi ripostami Alex. Wspomniana postać walczy z urojeniami, egzystuje na granicy dwóch światów.

Kreacje upośledzonej wyobraźni dziewczyny z jednej strony zachwycają z drugiej zaś wywołują dreszcze. Nastolatka wielokrotnie traci kontakt z rzeczywistością i odbudowuje ją na własnych warunkach.

Jestem oczarowana przypadkiem nieszablonowej bohaterki. Wycieczka w głąb umysłu szalonej narratorki okazała się doświadczeniem, dostarczającym wrażeń, skłaniającym do refleksji.

Zaiste warto pochylić się nad tą historią, podjąć próbę, polegającą na wyselekcjonowaniu zmyślonych i ,,prawdziwych” wydarzeń. Studiowanie treści otwiera oczy, oswaja schizofrenię, uwrażliwia na chorobę, stanowiącą wstydliwy problem.

W autorskiej grze Alex nie omieszka sięgnąć po przepowiadającą przyszłość bilardową kulę, a także prawie oswojone homary, które na zawsze będą jej się kojarzyły z pewnym wyjątkowym chłopcem. Ta ognistowłosa dziewczyna z subtelnością słonia w składzie porcelany, zaciągnie czytelnika za kulisy przypadłości, będącej jedną z ułomności XXI wieku.

Szczerze zachęcam do lektury.

 

Wymyśliłam Cię Francesca Zappia

Wymyśliłam cię (Made You Up)

Francesca Zappia

Przekład: Marek Cieślik

Łódź 2017

Feeria Young

Półka: książka pochodzi z mojej prywatnej kolekcji, nie została przekazana w ramach współpracy

li_lia

W październiku 2010r. zostałam mamą. Od tamtej pory godzę domowe i macierzyńskie obowiązki ze swoją pasją- pisaniem. Klawiatura jest moją najlepszą przyjaciółką. Piszę, ponieważ czuję potrzebę okiełznania myśli za pomocą liter.

Zostaw komentarz

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>