Beata Pawlikowska niczym człowiek orkiestra potrafi odnaleźć się w roli dziennikarki, podróżniczki, tłumaczki, jak i pisarki. Po całkiem udanej serii ze zwiedzającą świat Blondynką rodowita koszalinianka postanowiła zebrać swoje złote sentencje, wydając wariację na temat osobliwego poradnika pozytywnego myślenia.

Istotę najnowszej książki znanej podróżniczki można sprowadzić do pewnego stwierdzenia: gdybyśmy nie komplikowali sobie życia, dostrzegali piękno prostych rzeczy, doceniali codzienne rytuały, które porządkują naszą rzeczywistość, zapewniają poczucie bezpieczeństwa z pewnością mielibyśmy więcej powodów do radości. Autorka wychodzi również z założenia, iż należy dopuszczać do siebie wyłącznie dobre emocje, a będąc na życiowym rozdrożu powinniśmy zawierzyć opatrzności. Planeta dobrych myśli to osobiste kompendium, zawierające sentencje o wyraźnie pozytywnym zabarwieniu. Jeżeli już pojawia się coś, co burzy ustalony przez autorkę ład, to przybiera postać czarnej dziury albo… porzeczek.

Pawlikowska poszerza swoje kompetencje, jako dietetyk, filozof, a nawet bankowiec, sprzedaje remedium na ludzkie bolączki, podsuwa sprawdzonego gotowca, swój złoty środek. W niekonsekwentny sposób przekazuje istotne dla siebie treści, formując zdania na wzór poetyckiego utworu, wspomnienia, anegdoty, a nawet biblijnej przypowieści. Ubogi język, liczne powtórzenia, powracające niczym echo maksymy z całą pewnością nie przemawiają na korzyść utworu. Podobnie jak przypisywanie ideologii banalnym sprawom, podpierając się argumentami w stylu ,,Wszyscy jesteśmy nadzy pod prysznicem”.

Planeta dobrych myśli broni się za pomocą grafiki. Abstrakcyjne stwory sprawiedliwie dzielą się miejscem z nieco infantylnymi rysunkami, ukazując dwa oblicza autorki- dojrzałą, dźwigającą przytłaczający bagaż doświadczeń Beatę Pawlikowską oraz naiwną dziewczynkę, święcie przekonaną o swojej wyjątkowości i nieomylności. Bardzo spodobała mi się zabawa z czcionką, wyodrębnianie ważnych spraw za pomocą odręcznego pisma, a przede wszystkim nadanie całości charakteru notatnika, który wręcz prowokuje do tego, by dopisać swoje przemyślenia. Sama autorka zachęca czytelnika do odrobiny kreatywności, do uczynienia z jej ,,utworu” czegoś indywidualnego, niepowtarzalnego, dostosowanego do naszych potrzeb. Planety dobrych myśli nie należy traktować jak zamkniętego tekstu, w którym wszystko zostało powiedziane. Świadczy o tym chociażby stosunek pisarki do zasad interpunkcji, które celowo i na własną odpowiedzialność zmodyfikowała.

Pawlikowska popełniła szczery i naturalny tekst, oparty na pozytywnych koncepcjach, których źródeł należy szukać w przekonaniach autorki. Jednakże jej afirmacja prostoty w ogóle do mnie nie przemawia. Nie istnieją uniwersalne dobre rady, ogólnoświatowe mantry, wymagające wypowiedzenia na głos i uzmysłowienia sobie ich mocy, gwarantujące szczęście i wewnętrzną harmonię. Nie jestem przekonana do tego, że propozycje znanej dziennikarki sprawdzą się w zwyczajnym świecie, w którym nie każdy może pozwolić sobie na odbywanie podróży w głąb siebie, odcięcie się od doczesnych problemów, na pozbawioną emocji i reakcji obserwację dzieci i najbliższych osób, którzy popełniają brzemienne w skutkach błędy i pomyłki. To bardzo egoistyczne i naiwne podejście do życia, opierające się na wierze w pomoc nadprzyrodzonej siły, która zawsze zsyła odpowiedzi na nurtujące pytania, może i sprawdza się, ale tylko w przypadku ludzi, którzy nie mają nic do stracenia, a jeśli już o coś dbają  to wyłącznie o siebie.

Zdecydowanie wolę Beatę Pawlikowską w roli przekonującej podróżniczki, która zaraża swoją pasją słuchaczy pewnego radia i czytelników serii o dzielnej Blondynce, co w cale nie świadczy o tym, że nie doceniam szczerych intencji autorki.

Beata Pawlikowska

Planeta dobrych myśli

Warszawa 2013

Wydawnictwo G+J

li_lia

W październiku 2010r. zostałam mamą. Od tamtej pory godzę domowe i macierzyńskie obowiązki ze swoją pasją- pisaniem. Klawiatura jest moją najlepszą przyjaciółką. Piszę, ponieważ czuję potrzebę okiełznania myśli za pomocą liter.

• E-mail
|
• Więcej postów (1459)